دنیای دوست داشتنی _ ما

من آدمی هستم که قصه خیلی دوست دارم .

مثلا وقتی سوار اتوبوس میشم اول از همه دوست دارم کنار پنجره بشینم و پنجره رو باز کنم تا باد بخوره به صورتم بعدشم تو کل مسیر تا رسیدن به مقصد برای خودم تو ذهنم و توی دنیای تصوراتم قصه میسازم ، یک بار سوژه قصه من دختربچه آبنبات بدست میشه یک بارم پیرزن کنار دستم و یا خودم .

برای من فرقی نمیکنه کجام و چه کاری انجام میدم مهم حس و حال اون لحظه ای که دارم سپریش میکنم .

توی مهمونی باشه یا اتوبوس و پیادروی یا حتی موقع ظرف شستن برای خودم قصه میسازم .

وقتایی که ناراحت میشم یکی از کار هایی که حالمو خوب میکنه قصه ساختنه ، 

انگاری یک در جادویی رو به دنیایی که دوسش دارم♡

دنیایی که  کلیدش دستِ منه و هر وقت که بخوام با اراده من و خیلی ساده باز میشه و من از این دنیا میرم به دنیای خودم 

دنیایی که خودم میسازم ...

گاهی توی این قصه ها میشم قهرمان و گاهی کسی که منتظرِ تا قهرمانش بیاد و نجاتش بده .

شماهم دنیای قصه ها رو تجربه کردین ؟ 

دنیایی که خودتون بسازین ؟ 

دنیایی که خودتون همه چیزشو تعریف کنین ؟